گفتی میروم

باران که ببارد بر میگردم

باور کردم

حالا سالها از دوری دیدار و دست ها

 
در گذر باران هایی که آمدند

تا دست خلوت های مرا

به دور دست تو گره بزنند

می گذرد

 
 و تو نیامدی

 
حق داری

 دیگر روزگار اعتماد با باران و بابونه های خیالی گذشته است

و من حتی نگران نیامدنت هم نیستم

 
حالا خوب میدانم

 
هر بارانی که ببارد

چشمانی منتظر دنبال دستهای تنهایی میگردند

که صاحب شعرند

و قرار است روزی

به بهانه باران برگردند ...